Naam toertocht: Toldijk
Datum: 02-07-2016
Auteur: Annelies Voortman
Toerleider(s): Ep Kamphuis en Bennie Aanstoot
Groep: T2
Strava link:
Aantal KM: 113
Aantal leden: 25
Verslag: Vrijdagavond elf uur. Waar zullen we morgen heen gaan? Het tourschema geeft ‘Toldijk’ aan. Zou het net zoiets zijn als de Hooidijk? Ik Google maar eens, en ko m erachter dat het een plaatsje vlak bij Bronkhorst is. Toch twijfelachtig keek ik naar buiten. Wat een regen! Als het morgen maar droog is. Wekker op 6.45 uur.. en kijken wat er morgen van komt.
Zaterdagochtend 7 uur kijk ik uit het raam. Het is droog. En de straat is droog. Dat wordt fietsen! Onder het eten kijk ik nog even op buienradar, en mijn besluit dat het verstandig is om m’n regenjasje mee te nemen wordt bevestigd. Tegen kwart voor 8 ben ik bij Gerwin. We wachten nog even op Robert, die eigenlijk zijn bed niet uit kon komen na een zware kampweek met school. Maar het blijkt dat het toch is gelukt, en met z’n drieën fietsen we naar de sporthal.
De T2 is weer goed vertegenwoordigd vandaag, 23 mannen en 2 vrouwen. Bij de sporthal wordt er gelijk gesplitst, de eerste groep gaat met Ep mee en Bennie neemt de tweede groep onder zijn hoede. Ik heb vijf weken niet meer dan 62 km gefietst. Hoe zou het vandaag gaan? Eerlijk gezegd had ik er nog niet over na gedacht, totdat ik in de tweede groep beland en er een beetje wind gevoeld wordt. Maar goed, niet zeuren, gewoon de trappers ronddraaien. Via de Singelweg en de Borkeld komen we op een stukje route van de Triathlon. Al slingerend over mooie, rustige landweggetjes fietsen we onder Laren door. Ik hoor van mijn buurman op dat moment dat we een heel stuk van deze route woensdagavond ook gehad hebben, maar dan andersom. Eerlijk gezegd herken ik er weinig (lees: niets) van, het zijn weggetjes met bomen er langs..
Even later klinkt het gevreesde ‘LEK.’ Koos is vandaag de ongelukkige. We stoppen precies voor een huis, waar de gordijnen boven en beneden nog dicht zitten. Of die mensen zo blij zijn met zo’n gekakel voor hun slaapkamer? Maar goed, het is kwart over negen, een beetje sportief mens is dan al een poosje z’n bed uit. En we kakelen gezellig verder. Met een handigheid die iedereen verbaasd verwisseld Koos de band. En hij vindt de boosdoener: een stukje glas, nee een schelp, nee een steentje! Goed, doet er niet toe, het scherpe voorwerp wordt uit de buitenband gevist, band oppompen en we kunnen verder.
Intussen was ik eigenlijk best blij met deze stop.. Ik vraag netjes toestemming aan tourleider Bennie of ik verder mag in de eerste groep. Natuurlijk mag dat. En zo kom ik in de voorhoede te rijden. Sommigen groeten enthousiast, anderen kijken of ik van een andere planeet kom als ik naast ze kom fietsen, en een bepaald persoon gelooft vast dat in de eerste groep de meest sociale mensen van de T2 fietsen. Maakt ook niet uit, de route wordt voortgezet. We komen door Wichmond heen, en dan door Baak. Er staat een bordje met ‘bedrijventerrein Baak.’ Moet nog gebouwd worden zeker, naar mijn idee zijn we het dorpje nog niet in, 2x de trappers ronddraaien en het dorpje alweer uit. We komen door Bronkhorst, waar de herinnering aan gouden eieren, kippeneieren en paaseieren wordt opgehaald. Er komt iets langs van ‘contributie betalen’, helemaal volgen doe ik het niet. Via Steenderen komen we in Toldijk, waar we koffie drinken. Van een aardige mevrouw krijgen we een hele schaal met koekjes. Sommigen slaan beleefd af, anderen vinden dat ze er minstens 3 verdiend hebben. Een ieder wat hem toe komt. Verder gaan we weer, via Keijenborg en Varssel (lang leve Strava) naar Barchem, op huis aan. Als we door Zwiep rijden, wordt de lucht wel heel erg donker. We slaan af naar rechts, en krijgen de wind vol op links. Slinger de slinger, iedereen blijft op de fiets zitten, en nu is het wel een beetje gedaan met de praatjes. Harde wind, na een teken van een medefietser snel doordraaien, en het tempo er in houden. Vooral bij een stukje waar we de wind achter hebben, komen we niet onder de 37 en tikken we een paar keer de 40 aan. Ik krijg af en toe een duwtje van de sociale medefietsers. We krijgen de televisietoren al in het oog als het werkelijk begint te regenen. Eén van ons blijft ineens een stukje achter, en wordt achter de tourleider gedropt, waar hij geweldig goed verder mee fietst. Het tempo gaat wat naar beneden. De kilometers, wind en regen gaan tellen, en dat geldt zeker voor meerdere personen. Met 113 km op de teller kom ik thuis. Een mooie route, rustige wegen, grotendeels zonnig, sociale mensen.. kortom, een gezellige zaterdagmorgen fietsen! Joke en mannen, bedankt!
Geef een reactie