Datum: 24-08-2019
Auteur: Berend Schreurs
Toerleider(s): Wim Jansen – Gerrit Tijhof
Groep: [groep] Aantal KM: 150
Aantal leden: 19

Verslag: Na de vierdaagse rechtesturen tocht van afgelopen week (samen met de voorzitter), zijn de beentjes top in orde voor de langste tocht van het jaar, 150 km op en neer ergens diep in de Achterhoek.
Gepakt en gezakt, er moet voor een lange tocht wel wat extra proviand mee, wordt de fiets om 0752 uur bij het Tourhoes stil gezet en bemerk dat er wat onrust is onder de Wierdenaren met welke groep de ochtend zal worden doorgebracht. Hier en daar een verschuiving van de ene groep naar de ander, uiteindelijk vertrekken we met de Wierdenaren in totaal 19 personen richting de beloofde punt appeltaart. Blijkbaar zit er ijdsdruk op deze tocht, want TL Gerrit Tijhof geeft bij het Tourhoes aan dat het koffiedrinken beperkt moet blijven tot 1 kom koffie, bij de eerste van de 2 stops. Tijd is belangrijk, wordt in de oren geknoopt. De meute, gesplitst in 2 groepen, wordt bij Etten stil gezet voor de beloofde 1 kop koffiestop. Deze koffiestop zou de annalen in kunnen, als de kortste, bidons worden bijgevuld en blaasjes geleegd. De fietsturen voelen nog warm aan als de groep zich opnieuw in beweging zet voor de volgende stop ‘s-Heerenberg. In tegenstelling tot de snel uitgevoerde Formule 1 koffiestop in Etten, is de stop in ‘s-Heerenberg tijdsoverschrijdend lang, Max Verstappen was hevig ontzet uit zijn bolide gestapt. Oorzaak een ver familielid van toerleider Wim duikt onverhoeds op, neemt plaats naast Wim en neemt de familiegeschiedenis van de afgelopen 35 jaar door. Hier en daar ontstaat wat nerveus geschuifel, want tijd is tijd en we zitten net in de mood van snelle stops. Ons geduld wordt nogmaals op proefgesteld door het volgende knak moment bij Zeddam. Henk Goorman heeft wat achterstallig onderhoud aan zijn carbonnen ros, want de ketting gaat plotseling door het leven als een tweeling. Henk blijkt een perfecte monteur, razendsnel monteert Henk een speedlink en zonder enige hulp van buiten, in een tijd waarin Max vier banden wisselt, gaan we verder.
Bij Ruurlo wordt de koers nogmaals stil gezet om de bidons te vullen. Het warme weer eist zijn tol. Wim navigeert ons prima door en langs de vele weggetjes naar de thuisbasis.
Motto van dit verhaal, tijd speelt bij toeren geen rol, je weettoch  niet wat je te wachten staat met de mannen van TCR.

Wim en Gerrit, hartelijk dank voor de mooie tocht

Gelezen: 204