• Toerleider: Gerard Huzen
  • Auteur: Gerrit Wessels
  • Leden: 16
  • KM: 110

Het beloofd een mooie zaterdagochtend tocht te worden, zeker richting Dalfsen. De T4 is vandaag 16 man/vrouw sterk, dus de 32 benen kunnen flink getest worden met alle bergen op de route, zoals de Lemelerberg, die 2x genomen kan worden, Luttenberg, Sanatoriumlaan, Hellendoorn etc. We gaan het meemaken. Vanaf de sporthal vertrekken we via de zij uitgang richting Wierden. Verbazend is het hoge aanvangs tempo. Achterin is het flink buffelen met het nog stramme lichaam, dik boven de 36 de Klokkendijk over. Nadat e.e.a. is uitgeraasd, keert de rust terug en ligt het tempo omstreeks de 30 km uur. Toerleider Gerard verdiend de kost bij het waterschap en is beroepsmatig thuis in de smalle wegen die langs de diverse waterlopen zijn gelegd. Deze tocht blijkt dan ook een hoog ¨fietspaden langs de rivier¨ te hebben. Op zich niet verkeerd, maar het is regelmatig oppassen en in een lintje rijden. Eigenlijk het ultieme toeren. De natuur is prachtig, de hazen kijken ons na, de vogels, net wakker, schrikken vliegend op. We verstoren een grote groep fotograferende amateurs, die schielijk de lenzen naar binnen halen. Uit onze groep komt de vraag: ¨Heb je al een olifant gezien ?¨. Veel dommere humor hoor je zelden. Dat toerleider Gerard de tocht niet heeft ¨voorgefietst¨, wie doet dan nog tegenwoordig ?, blijkt als een fietspad volledig is verdwenen en de nieuwe nog niet operationeel is. Dat is een paar keer cyclocross met een racefiets. Er zijn ergere dingen. Wel krijg je een zere duim om het GPS apparaat direct te laten pauzeren, wil de gemiddelde snelheid niet al te veel zakken.

We naderen Dalfsen, zonder een berg geraakt te hebben, onze toerleider houdt blijkbaar niet van klimmen. We maken kwartier in het mooie NS-stationnetje, doen de koffie, rekenen af en zetten koers naar de thuisbasis. We naderen Luttenberg, misschien dan de Bergweg als klimmetje, helaas, ook deze niet. Dan zeker de klim naar het avonturenpark ?, ook niet, we slaan linksaf richting Haarle. Dan kunnen we zeker de klim richting Noetsele ook vergeten en rijden we over Helhuizerweg naar Holten. Tot ons aller verbazing rijden we toch omhoog richting Nijverdal de Noetselerberg op. Nou, tenminste vandaag 1 klimmetje. Bij Noetsele rechtdoor en via de Ligtenbergerweg naar huis ?. We vallen bijna van de fiets als Gerard ons sommeert de Holterberg door te rijden en de groep gebiedt om bij de ¨OAD¨ te wachten. Ai, Gerard heeft alle hoogtemeters voor het laatst bewaard. Iemand roept: ¨Het is koers¨. Berend zet de sokken er in en even later posteert Gerard Mulhof zich op kop. Na een flink stuk op kop blijkt er iets met de elleboog van Gerard aan de hand te zijn, die beweegt voortdurend van binnen naar buiten. Niemand reageert. Vanaf de Duitse bocht gaat het gas er stevig op en valt de groep uit elkaar. Er wordt flink afgezien en bij de OAD is het even wachten voor de groep weer compleet is. Nico, gewend om altijd bij de eersten te zijn, heeft als excuus ,dat hij ¨niet zo goed te passe is¨. Richting Rijssen gaat het gas er nog een keerjte op. Henriette (wie anders) blijft ook met 48 km/uur gewoon in het wiel hangen.

Hoe ze dat doet ? Vraag het haar, ze is van de niet zo korte, maar oh zo gezellige, antwoorden.

Gelezen: 154