Auteur: Sc. Ibent
Toerleider(s): Berend Schreurs
Aantal KM: 114
Aantal leden: 16
Verslag: Paaspoes en Lente Geurtjes.
Zaterdagochtend erg vroeg. Regen, droog, regen, motregen, kortom doet ie het of doet ie het niet! Mijn wettige echtgenote verklaard me voor gek om zo mee te gaan, maar dat doet ze wel vaker dus is niets nieuws. Kwart voor acht, het druppelt nog wat. Ik trek het regenjack en de stoute, o nee, de overschoenen aan en rij naar de Sporthal. Het wordt droog. Aangekomen ontdek ik niet een massale opkomst zoals de laatste weken gewend. Toch druppelt er nog wat na en om acht uur staan er voor T4 toch maar weer 16 rijders in de startblokken. Steeds meer leden weten T4 te vinden en da’s mooi. Wel missen we ons damesgezelschap. Hadden waarschijnlijk andere BBHH. We starten met als toerleider Berend. Hij heeft, eigenlijk inmiddels een traditie, weer de Paaszaterdag gekozen voor een rit naar Rossum. Koffie en eierenpunt ’t Peuleke. Er zitten een drietal “vreemde eenden in de bijt”, althans zo lijkt het aan de uitmonstering. Twee ervan zijn door Berend gecharterd mee te rijden omdat het waterpoloseizoen ten einde is en deze beide heren wel eens wat anders wilden. Het mag gezegd worden, het edele drietal heeft geweldig meegefietst. Compliment. Met een windkracht 4 à 5 hoofdzakelijk in de rug racen we richting Rossum. Het kost Berend de nodige moeite de club in toom te houden zo voor de wind, waarbij diverse keren kreten als : wie mot ok nog terug en dan teg’n de poes (lees wind) in”, geslaakt werden. Er kwamen ook nog een paar extra stops vanwege wat lekke banden. Dat is het probleem van een nat wegdek, want we hebben onderweg geen druppel regen meer gehad, alleen maar gesputter van voor je rijdende medestrijders. Berend had en heeft opnieuw weer een mooie route door het oost Twentse landschap op de Garmin. Je ziet dat er een Duitse inslag in het landschap en de boerenbedrijven is als je zo dicht bij de grens fietst. “Je ruikt de lente geurtjes” werd door iemand opgemerkt. Voor alle duidelijkheid: dat was voordat er de nodige eieren genuttigd konden worden. Uw schrijver dezes voelde zich dan ook niet aangesproken. Bij het Peuleke aangekomen kon onze toerleider met hulp van Gerrit, aan de slag met het wisselen van een binnenband terwijl de rest zich tegoed deed aan koffie en eieren in alle soorten en maten. Witte, wij noemden dat vroeger haneneieren, bruine, chocolade eitjes, het lag er voor het grijpen. Klasse. En naar ik naderhand begreep niet van die gouden eieren die we een paar jaar geleden in Bronkhorst tot ons namen. Dus voor TCR een aanzienlijke besparing op de uitgaven. Ja, en dan moet je ook nog terug op Riessen an. En ook dat lukte. Mede doordat onze toerleider de route wat verlegde en we behoorlijk vaak langs bebost gebied reden waar de wind vanaf de Noord/Oostkant niet direct vol tegen was. Helm af voor dit inzicht van de toerleider. Zonder verder oponthoud kwamen we tegen kwart voor een Rijssen weer binnen na een prachtige tocht. Met dank aan Berend. Klasse.
Sc. Ibent.
Geef een reactie