Auteur: Corien Eyhuisen
Toerleider(s): Wim
Aantal KM: 110
Aantal leden: 30
Verslag: ‘Damesgroep’ rijdt mannengroep eruit!
Zaterdagochtend, een strak blauwe lucht en een stralende zon! Even een blik naar buiten: ook geen ijs op de autoramen, dus ook qua kou kon het erger. Een mooie dag voor een mooie tocht. Met twee groepen gingen we op pad: groep één de ‘damesgroep’ (ook mét mannen), groep twee de mannengroep. Voor de pauze ging het richting Almelo, Weerselo, Rossum. Lekker in de zon, paardenbloemenvelden, fazanten, lammetjes, bloesem. Schitterend! Daarbij trapte het lekker weg, wind in de rug. Wind in de rug..! Dat houdt in: dan komt de wind nog tegen. En het was een ruige wind, stugge wind, dikke wind, hoe zeggen ze dat ook alweer in de wielerwereld? In ieder geval waaide het hard! Dat maakte het soms heerlijk, maar af en toe was het een tandje lager schakelen en flink trappen. Vooral op het einde van de tocht werd het merkbaar, de wind bleef en het tempo zakte wat in. Maar, nu lopen we op de zaken vooruit. Eerst de pauze in de Lutte. Dankzij Janita werd iedereen van koffie voorzien, waarvoor dank! Als de dame van de koffie zelf op en neer moest lopen, zouden we er nu nog zitten waarschijnlijk. Tijdens de pauze werd er gesproken over het meenemen van ‘eigen middelen’ (en het waren geen eieren deze keer…). Bij de één ging het in de bidon, de ander (ik zal geen namen noemen Hans) snoof het poedertje van de tafel op…. Hmm.. een dubieus geheel in de T5. Maar, het had zo zijn effect! De ‘damesgroep’ ging na de pauze weer op kop en het tempo zat er al meteen goed in. Vanuit achter kwam opeens de kreet ‘rustig aan, stoppen’. Piespauze? Lek? Nee, de tweede groep, de mannengroep, was niet meer in zicht. Na een tijd wachten waren de mannen er nog steeds niet. Onder het mom ‘samen uit, samen thuis’ keerde Jan om en ging ze zoeken. Nergens te bekennen…. Twee vrouwen zeiden tegen Jan dat ze rechtsaf gingen, waar wij linksaf gingen. Mysterie opgelost. Het leek ons duidelijk: de ‘eigen middelen’ waren in de pauze gespot, het tempo lag hoog. We denken dat het voorbedachte rade was: ‘snel rechtsaf, want die ‘damesgroep’ is niet Bij Te Houden!’ Met één groep gingen we verder door een prachtige omgeving met mooie wegen! Bij de Lutte in de buurt een paar beste klimmetjes gehad. ‘Ah, de Lutteberg’ dacht ik. Maar lag die niet ergens anders? Het is wel een berg in de Lutte. Paasberg? Pasen was het vorige week, dus dat zou het ook niet zijn. Wim, de toerleider van vandaag, vertelde dat het de hoogste beklimming van de Tankenberg was. De Tankenberg bij de Lutte, logisch ook. Via het kanaal met de wind in de rug terug richting Rijssen. Met bijna 110 km op de teller was het ook weer mooi geweest. De ‘damesgroep’ was gearriveerd, vroeg natuurlijk, gezien het moordende tempo. En, hoe zou het inmiddels met de mannengroep zijn…?
Wim, bedankt, het was een prachtige tocht!
Geef een reactie