- Toerleider: Jan Bakker
- Auteur: Henk Kastenberg
De naam van de tocht geeft natuurlijk in een notendop het doel van deze rit aan. Ik mocht weer fietsen van de fysio en Jan Bakker had met mij de eerste 45 km op maandagmiddag weggetrapt. Vervolgens belt op vrijdag Wim Grooten, waarvan we weten, dat hij een gevaarlijke blessure heeft gehad, met de vraag om het zaterdagmorgen samen te proberen bij onze T6. Afspraak gemaakt, wij willen voor de anderen geen blok aan het been of in wielertermen geen aanlopende rem zijn. Krijgt een van ons problemen dan lossen we dat samen op. Zaterdag morgen kwamen we met 7 mannen samen bij de bekende tegel. Wim van de Noort had Jan Bakker gevraagd om als tourleider op te treden. Jan begon traditioneel met de proloog. Hij had een verrassing voor ons in petto. Prompt werd hem gevraagd of hij weer opa werd. Dat was niet het geval. Waarop Peter Schoemaker spontaan zei: “Maar, ik wel.” Jan reageerde door te zeggen dat hij dat juist had willen vertellen. Herman van Brussel was geheel gekleed ook aanwezig, dus konden we om 08.30 uur starten. Jan had in zijn proloog aangegeven dat het vooral belangrijk was om de geblesseerden een kans te geven om in de schoot van T6 terug te keren. Met een positief gevoel fietsten we langs Piet van ’t Witte Hoes. Maar 100 meter verder sloeg de ergernis toe. Op het fietspad stonden als kleine kegels enkele glazen flesjes. Een paar waren er al gesneuveld, het glas lag daardoor verspreid over het fietspad. Henk Schutte waarschuwde nog wel maar toch werden brokstukken door ons geraakt en knetterden onder onze smalle bandjes weg. Wim ruimde veel glas op en wij allen controleerden de banden op glassplinters. Ons nog opwindend over deze vorm van fietspadterrorisme zetten we onze tocht voort. Jan zocht de wind op en daar konden we op de Borkeld goed kennis mee maken. Hij had ons nog maar net de opdracht gegeven om onder de Hoge Borkeld langs te rijden naar de Holtense kant van dit gebied, of Peter gaf aan dat hij lek reed. Gelukkig werd hij alleen getroffen door dit malheur en konden we spoedig weer verder. We hadden de kadans goed te pakken en reden via de Beuzeberg naar de Schipbeek. Die staken we over bij de Rouwdaalterbrug. De tourleider stuurde ons door het landgoed Verwolde. Natuurlijk staken we onder het dikke bladerdak onze lampen aan. In draf ging het naar Laren. Daar voelde schrijver dezes dat hij nog onvoldoende km’s in de benen heeft en dus besloot hij om samen met Wim naar het koffie adres te fietsen. Bij de Hoofdige Boer werd de koffie met appelgebak genuttigd. Nu kwam onze tourleider met zijn tweede verrassing. Zijn vrouw Anny had als mantelzorger Jan als fulltimer ontslagen en in hem deeltijd weer aangenomen. Jan was voor zijn goede zorgen beloont met een PGB, een persoonlijk gebonden budget. En omdat hij zoveel morele steun van T6 had ontvangen stelde hij dit bedrag voor de koffie en het gebak beschikbaar. Na de pauze met de wind in de rug naar Rijssen toe. We zagen veel vakantiegangers op de fiets en als wandelaars. Bij de Pothoek werden we meewarig bekeken door 2 hazen. Ze misten ’n Troos wel een beetje. Door Elsen naar Enter om Wim naar huis te fietsen. Bij het viaduct onder de snelweg kwam er van Marinus een SOS bericht. Het was eigenlijk een MMM bericht. In het dialect komt het erop dale dat het de afkorting is voor : Marinus, mut en de laatste m staat voor het menselijke vochtuitdrijvingsproces. Onze groep wachtte hem weer op, zodat we ongeveer bij het betonfabriek Wim een fijn weekeinde konden toewensen en veel succes bij het dotteren van aderen in een van zijn benen in de komende week. De rest van de groep reed tevreden naar huis met dank aan de tourleider en de andere T6-ers voor de mogelijkheid om te kunnen recupereren.
[/one_whole]
Geef een reactie