• Datum: 12 mei 2012
  • Toerleider: Wim Nooteboom
  • Auteur: Anton Janssen
  • Aantal: 19

Over hoogtemeters, een wonderlijke knie en lekker vissen

Het is acht uur als het marktplein in Bevergern volloopt met blauw-gele toerfietsers uit Rijssen. Meer dan 60 deelnemers voor deze uitdagende tocht. In vier groepen wordt gestart voor verschillende afstanden . De P-groep o.l.v. Wim Nooteboom vertrekt met 19 man.
Het weer is redelijk: droog, soms een zonnetje maar behoorlijk fris. Al snel blijkt dat de Garmin van Wim veel hoogtemeters in het verschiet heeft. Vanaf het begin moet veel en steil worden geklommen, maar ook gedaald. De bekende 25% gaat deze keer naar beneden, gevolgd door een mtb-afdaling met hindernissen. Voor de meesten ook geen probleem. We passeren wel Henriette, die liggend en glijdend naar beneden gaat…
Er wordt soms flink gasgegeven, met name door de wat minder ervaren jongens en mensen die denken dat ze toch niet kapot kunnen. De wat ouderen denken: Bevergern is nog ver.
Na de zware beklimming van de Steinstrasse in Tecklenburg bereiken we onze eerste stop. De bekende konditorei heeft weer heerlijk gebak en volop koffie. Langzaam stroomt de zaak vol met fietsers (zelfs een verstekeling uit Hengelo), alleen de T2 is nog in geen velden of wegen te bekennen. Volgens Didrich hebben we al heel wat hoogtemers gemaakt. Die jongen houdt echt alles bij ( kijk maar eens op zijn blog). En we zijn nog maar ruim 50 km. op weg.
Na zo’n drie kwartier gezellig kletsen vertrekken we voor het vervolg. Er spelen wat gezondheisprobleempjes op voor Omar Oumnad en met Henk-Jan Borghuis besluiten ze via de kortste weg terug te gaan naar Bevergern. Ze zien wel wat ze verder gaan doen…
Wat volgt is een prachtig stuk in de route met veel klimwerk en mooie afdalingen. Didrich weet nog een prachtige doodlopende klim en sommigen maken nog een paar kilometer extra. Kort na het vervolgen van de tocht worden we opgeschrikt door een kreet van pijn van Wilco. In een steile klim kan hij echt niet meer verder. Het ligt deze keer niet aan z,n dure wielen maar aan zijn knie. Of zoals hijzelf zegt: min knei. Iedereen ziet dat dit echt niet meer gaat. Didrich en Anton zullen hem afleveren bij het eerste beste café, hem voorzien van gebak en bier, de auto ophalen en Wilco daarna afvoeren. Terwijl we langzaan fietsen opeens de mededeling van Wilco: ik veule niks mear! Zijn knie is op wonderbaarlijke manier genezen en we besluiten de rest van de groep weer ergens te pakken te krijgen. De knie van Wilco houdt het best en kop over kop ontmoeten we de rest van de groep weer bij de bekende Konditorei in Tecklenburg.
Na nogmaals koffie en cola (dit keer voor eigen rekening) fietsen we verder voor de laatste 30 km. Tot verbazing blijken deze kilometers vlak te zijn. Het waait hard en de meesten verlangen naar de schnitzels. Rond half vier draaien we het marktplein weer op. Hier ontmoeten we ook weer Henk-Jan  en  Omar. Ze hebben van de nood een deugd gemaakt en gevist in het Dortmund-Eemskanaal en nog wat gevangen ook. Een beetje visser heeft altijd een hengel bij zich!
Na een beetje opfrissen op naar het schitzelparadijs: Hotel Adler. Het buffet staat klaar en iedereen laat zich de één, twee, drie of zelfs vier schnitzels goed smaken. Van fietsen krijg je honger. Iedereen is het er over eens dat het weer een geweldige fietsdag is geweest. Het is maar weer eens gebleken: fietsen bij de tourclub Rijssen is nooit hetzelfde.

Anton

Gelezen: 29