Van: Joke Knobbe
Toerleiders: Anton Janssen – Wim van den Berg – Gerrit Wessels
Woensdag 17 september
Dit was een heel kort nachtje voor de BUTT gangers, we worden nl om 3.45 uur ,S NACHTS !! bij de sporthal verwacht om mee te gaan naar Thuringen. Natuurlijk staan er al mensen als ik aankom bij de sporthal en de nodige koffers en tassen staan al keurig in gelid om zo de bus in te worden geschoven. Het is nog even wachten voor de bus met Cor en Linda voorrijdt. De fietsen worden in no time in de mooie fietsaanhanger gehangen en Anton checkt nog even of iedereen is gearriveerd en dan kan de reis beginnen.
Iedereen zoekt zijn/haar plaatsje in de bus en maakt het zich nog even gemakkelijk. Het is altijd even weer wennen aan elkaar, maar in een bus gaat dat toch heel snel. We moeten ongeveer 4,5 a 5 uur rijden tot Eisenach waarvandaan we dan verder gaan per fiets naar Friedrichroda.
In Eisenach, op een hele grote parkeerplaats gaan we ons omkleden en maken Cor en Linda het ontbijt voor ons klaar. Broodjes, koffie, thee, melk, yoghurt, fruitdrankjes, bananen, alles is aanwezig om een goede bodem te hebben voor de komende kilometers.
Om 9.15 uur starten we dan echt voor de eerste tocht. We vertrekken in twee groepen met zo,n 100 mtr. ertussen. Deze gaat tot ieders tevredenheid erg veel glooiend naar beneden. Alleen het laatste stuk komt er iets meer klimwerk in de route. Het uitzicht in dit glooiende landschap is natuurlijk prachtig. Cor en Linda hebben dan al weer een mooie parkeerplek gevonden waar we de calorieën weer kunnen aanvullen tot een aanvaardbaar niveau. In het tweede gedeelte zitten er toch een paar pittige klimmetjes in de route maar ook mooie afdalingen. Na de laatste beklimming staan we allemaal weer bij elkaar om de laatste afdaling naar Friedrichroda te maken. Het is een lang afdaling en de weg is erg slecht hier zoals ook staat aangegeven. Anton waarschuwt hiervoor en zegt wees voorzichtig!!.
Toch gaat het hier vreselijk fout. Wilco Dreyerink komt hier verschrikkelijk ten val. Met de ambulance wordt hij naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gebracht. . Wij moeten dan nog een paar kilometers naar het hotel en in een bedrukte stemming worden die laatste kilometers dan ook afgelegd. Het hotel ligt helemaal boven in Friedrichroda en het is nog een fikse klim ernaartoe. Het is een voormalige Stazi hotel uit de koude oorlog. Ontzettend groot met 800 kamers. Als iedereen gewassen en gestreken op het terras zit met een drankje horen we een helikopter overkomen en zegt iemand (zonder het te weten dat het waar is) “daar gaat Wilco”. Na het eten gaan een aantal TCR leden op onderzoek uit om meer te weten te komen over de toestand van Wilco en dan blijkt dat hij inderdaad met de heli is vervoerd naar Erfurt en dat zijn toestand zorgelijk is, veel breuken horen we later van zijn vrouw en broer. Na nog koffie te hebben gedronken en een drankje houden de meesten het om 10.00 uur wel voor gezien en verdwijnen naar hun kamers.
Donderdag 18 september.
Na een fantastisch Duits ontbijt willen we om 9.30 uur starten voor een mooie tocht door de omgeving.
Tijdens het ontbijt komt Gerrit W. met een glimlach naar beneden en zegt: ¨Jongens ,Wilco heeft mij gebeld !¨ Wij zijn verbijsterd, na de berichten gisteren is dit toch wel een opsteker. De inwendige bloedingen waren vanzelf gestopt. Hij ligt op de IC, en vanmiddag wordt er een MRI gemaakt. Daarna weten ze meer en horen we dat.
Vandaag staat een tocht van 115 km. op het programma en hebben we 2 stops onderweg.
Zoals we gewend(verwend) zijn is er weer een prachtige tocht voorbereid deze keer door Frank en Brigitte Pots. Alles zit erin mooie klimmetjes, mooie afdalingen, maar ook pittige klimmen en venijnige kuitenbijters.
Maar dan staan daar weer Cor en Linda met de bus en verwennen ons met lekkere hapjes en drankjes en deze keer heerlijke muffins van Meesterbakker Meinders (Ruben, je mag wel vaker afzeggen!!). Het tweede gedeelte wordt erg pittig en ik besluit om in de bus plaats te nemen net als Lars van de Wal die last heeft van een buikgriepje. Als iedereen weer is opgestapt help ik Cor en Linda mee om alles weer in te laden en daarna maken we een prachtige tocht door de omgeving. Ook gaan we over de hoogste punt in Thuringen (1001 mtr.) Hier is wel een prachtig uitzicht over de omgeving. We komen door uitgestorven dorpjes waar veel fabrieken ontmanteld zijn en de mensen weggetrokken naar de grote plaatsen. We moeten op zoek naar een mooie parkeerplaats om de volgende stop voor te bereiden. We staan er goed en wel en dan komen de eerste geel/blauwen al de berg op. Linda maakt snel nog de pannekoekjes warm en deze vinden gretig aftrek bij de renners. Ze hebben onderweg een regenbui gehad en zijn een beetje verkleumd. Henrico heeft erg last van zijn knie en neemt ook plaats in de bus. Het laatste stuk naar het hotel terug is een fluitje van een cent.
Vrijdag 19 september
Na weer een fantastisch ontbijt krijgen we te horen van Anton dat het programma voor vandaag wordt aangepast. Vanmorgen een verkorte toertocht van 45 km. en vanmiddag gaan we met de bus naar Erfurt.
Van Cor en Linda krijgen we daar een lunch aangeboden in een mooi eettentje. Een aantal leden zullen dan op bezoek gaan bij Wilco, de rest kan dan het centrum van Erfurt gaan bezichtingen/verkennen.
Gerrit W. heeft contact gehad met Wilco en nu horen we wat er allemaal gebroken is.
Het schouderblad, een aantal ribben, heup en bekken verbrijzeld en het bovenbeen gebroken. A.s. maandag zal de eerste operatie plaatsvinden (voorzijde bekken), dinsdag de volgende operatie (achterzijde bekken), daarna 8 weken geen operaties. Het is niet bekend of Wilco na de eerste operaties naar Nederland komt.
Ondanks de verkorte tocht is het een hele mooie tocht geworden. En mede dankzij het mooie weer tot nog toe is het geweldig om hier te fietsen. Het gaat elke dag beter (tenminste met mij) op deze korte tocht hoeven Cor en Linda niet mee om ons bij te staan, en kunnen zijn ook nog even samen hier genieten van de omgeving. Als we in Erfurt in het eetcafe wachten op ons eten barst er een hevige regen en onweersbui boven ons uit. Dit is dan ook de enigste regen (op dat kleine buitje gisteren na dan) die we hebben gehad. De temperatuur blijft prima. Anton, Gerrit, Henrico en Brigitte gaan naar het ziekenhuis. Wij gaan na het eten met z,n allen naar de grote Dom en natuurlijk steken we een kaarsje op voor Wilco en wensen hem een spoedig herstel toe. Hierna gaan de dames winkelen en de heren zoeken een terras of gaan nog de buurt verkennen.
Half zes gaan we weer richting Friedrichroda. De vier die naar het ziekenhuis zijn geweest komen erg onder de indruk terug.
Wilco lag daar met alle slangen in en uit zijn lichaam en voelde zich erg eenzaam. Het praten ging hem moeilijk af. Zijn linkerkant wordt vanaf de knie uit elkaar gehouden door een zwaar gewicht. Ook de taal is dan een probleem. Hij was erg blij om de vier te zien en deed via hen de groeten aan ons allen. Al met al zijn ze met twee personen tegelijk in totaal 1 uur bij hem geweest.
Terug in het hotel genieten we weer van het prima buffet met alles erop en eraan. Linda heeft voor ons deze avond een kamer gereserveerd waar we een quiz willen gaan spelen. Gerda en mijn persoontje hebben een muziekquiz in elkaar geknutseld en hopen dat iedereen het leuk vind. We hadden geschat dat we ongeveer een uurtje bezig zouden zijn, het worden er twee. Iedereen (behalve Bart van Losser, sorry hoor!!) ging weer terug in de tijd met de muziek van 1955-1995. Hierna gaan we naar beneden om nog wat te drinken in de bar waar een DJ zijn muziek draait en je een dansje kunt maken als je wilt. Sommigen gaan op tijd naar bed en sommigen maken het wat later.
Zaterdag 20 september.
Vandaag weer een korte tocht en daar we op tijd willen vertrekken wordt er om 9.00 uur gestart.
Het wordt dezelfde tocht van gisteren maar dan andersom. Gerda en ik willen een wandeling maken en ook Robert (heeft lichamelijk ongemak) gaat met ons mee. We wandelen door een mooi aangelegd park en dan door Friedrichroda waar veel oude villa’s staan die doen vermoeden dat hier vroegen veel rijke mensen hebben gewoond. Sommige huizen zijn vervallen maar er zijn ook prachtig gerestaureerde huizen te bewonderen. We moeten nog op zoek naar een fietsenwinkel (schoenplaatjes halen) maar alles zit nog dicht en we moeten wachten tot 10.00 uur. Hierna zoeken we nog een terrasje op en genieten weer van de zon.
Terug bij het hotel gaan we nog even douchen en de koffer inpakken. Exact om 11.30 uur komen de fietsers weer terug en ook deze gaan douchen en inpakken, om zich om 12.30 uur allemaal in het restaurant op 12 hoog te melden voor de laatste lunch in Friedrichroda.
Kwart over een wordt de terugreis aanvaard en zonder problemen komen we om half acht in Rijssen aan waar een stortbui er voor zorgt dat we nog even in de bus moeten blijven. Iedereen neemt dan van iedereen afscheid en bedanken elkaar voor de gezellige dagen. Ook Cor en Linda gaan we nog even een hand geven en bedanken hen voor de prima reis en verzorging.
Ondanks het ongeluk van Wilco, hebben we samen er toch het beste van gemaakt.
Zondag 21 september
Gerrit W. heeft van Els vernomen dat Wilco iets is opgeknapt. Hij ligt nog steeds plat op zijn rug en onbeweeglijk op bed. Toch was hij begonnen met het trainen van zijn rechterarm. Hij heeft grote zorgen over de eindsituatie, wat hij wel en niet kan na de herstel operaties en revalidatie. Els heeft en pension gevonden, dichtbij het ziekenhuis en zal daar voorlopig blijven, het is nog nu nog niet duidelijk wanneer Wilco terugkomt naar Nederland.
IEDEREEN NOGMAALS BEDANKT.
Joke
Geef een reactie