• Datum: 19 augustus
  • Auteur/TL: Gerrit Wessels

Al eens een keer voorgereden, maar vandaag om het “eggie”. Hoewel, de route toch vrijdag een beetje aangepast, leek er leuker van te worden, deze wijzigingen niet voorgereden. Resultaat; 2x op een verhard fietspad. Is dat erg ?

Het opstellen bij de Sporthal gaat prima, Gerrit Brinkman kijkt even verdwaasd rond als hem gevraagd wordt (staande op de grens tussen P1 en P2) met welke groep hij voornemens is mee te gaan. Dat wordt dus P1 voor Gerrit. De P2, lijkt wat aan de kleine kant, maar door de beide Heerinkjes en good-old Spekenbrink er bij te halen, gaan we toch met 12 man op pad. De GPS wijst de weg. De harde kern van de P2 is niet helemaal compleet, er wordt niet altijd even strak gereden, sommigen blijven volharden om het voorwiel 20 cm vooruit te steken. Zo lang de man naast mij, precies naast mij blijft fietsen, mogen de 2-voorsten zo hard fietsen als ze willen, het gat wordt groter en als ze pech hebben, horen ze niet dat we afslaan, rijden ze van zelf weer achteraan. Als toerleider wordt je er soms wel moe van. Blijkbaar is het een kunst om naast elkaar te fietsen. Aan Henk Krukkert en Dik Bos heb ik twee goede, die hebben een cruisecontrol onder de helm. Nu ik toch bezig ben, je hebt ook liedens, die vinden het leuk om na het commando “draaien” naar de kop toe te versnellen en dat tempo door te blijven fietsen, als of ik niet weet dat ze sterke benen hebben, ook vermoeiend. Denk nou niet, dat dit de hele route zo was, maar het viel me op. Voor de sfeer, een dikke 8.
Precies om 10 uur staan we bij het veerpont van Gorssel. Het toegangshek ziet er behoorlijk gesloten uit, de kapitein komt net uit zijn vooronder en doet net of hij ons niet ziet. Hij hij pakt de krant en zet hem op een lezen. De T1 arriveert ook en met ruim 30 man staan we dom naar een boot te kijken die niet zal ontmeren. Blijkt dat de veerboot op zaterdag om 1030 uur begint met veerponten. Vast een ambtenaar die niet wordt afgerekend op het aantal afvaarten. Louis Strik denkt met een brabantse aanpak de pontenier over te halen, maar ook hij krijgt de boot niet van de kant. De GPS wordt gevraagd om rechtstreeks naar Vrolijke Frans te navigeren, dat gaat prima, we steken in Zutphen de IJssel over en op advies van Nico nemen nog een extra omweggetje via Voorst en komen op 8 km voor Vrolijke Frans de T1 achterop. Volgens de richtlijnen van TCR fietst de P2 een iets hoger tempo, dus gaan we in gestrekte draf de T1-meute voorbij. Eenmaal voorbij geven we nog 5 km flink gas, want je weet het maar nooit met de T1. Dit ook met het oog op een vermeend te kort aan terraszitgelegenheid bij Vrolijke Frans. We zitten goed en wel en zien de T1 binnen komen. Ze verdwijnen naar de achterzijde. Lekker zittend op het terras overwegen we nog hoe we de fiets van Berend over de vlaggenmast kunnen laten zakken, maar laten dit snode plan varen. Tot onze verbazing zien we Jans Drijer met de T2 ook arriveren. Dom als ik ben, complimenteer ik Jans dat hij dit allemaal heeft weten te vinden, uit zijn blote hoofd. Blijkt dat Peter Kamans zijn GPS heeft ingezet. De T2’ers zijn allemaal zeer te spreken over de route van Peter. Even later trappen we de karretjes weer aan en via het pontje van Brummen steken we de IJssel over en gaan kris kras richting Laren. Emailoverleg binnen het bestuur (op een voorstel van Wim Grooten) heeft opgeleverd dat we de deelnemers een ijsje uit de clubkas kunnen aanbieden, hiervan wordt grif gebruikt gemaakt. Al met al 120 km op het klokje. Aangezien mijn eigen benen het langzaam welletjes vinden, kies ik om de Middeldijk te mijden, maar de Geskesdijk te gebruiken om zonder tempoverhoging Rijssen binnen te rijden. Henk Krukkert gaat nog even bij zijn zwager Tonnie langs. Tonnie is in een gat van zijn nieuw gebouwde vijver gevallen en mist een deel van zijn linkeroor (als buurman van het Medisch Centrum hoor ik nog wel eens wat).  Op zondagmorgen fiets ik de beentjes nog ff lekker los, moeders is aan het werk en in huis is het veels te warm. Na een oproep op de website sta ik niet alleen en een aantal leden heeft het zelfde idee. Daar kom ik ook Tonnie tegen, hij laat een dik ingepakt oor zien. Het verhaal hoe het gebeurd is, wil ik de lezer besparen, want je  maag zakt door je darmen heen, zo gruwelijk. Even goed, Tonnie hoort nog alles en zijn stembanden zijn nog helemaal heel.

Gelezen: 34