Auteur: Jan-Henk Morsink
Toerleider(s): Bart Scholten
Groep: P2
Strava link:
Aantal KM: 130
Aantal leden: 10

Verslag: Na vorig jaar de WGAM voor het eerst als laatste rijder samen met Bernd Ter Avest te hebben gereden en wij tot de conclusie waren gekomen dat dat niet voor herhaling vatbaar was (lag ook aan de persoon die we achterop kwamen want hij dacht dat na de aanschaf van een racefiets 2 weken voor de WGAM en het huren van een MTB  met een  minimaal aantal trainingskilometers, wel even de 130 km zou rijden, niet dus en als je hem dan ook nog niet zover kunt krijgen om in de bus te stappen is de fun er wel een beetje af) vroeg Ronnie mij een aantal weken voor de WGAM als reserve toerleider.
Het zag er in de week voor de WGAM niet naar uit dat ik als toerleider de tocht zou fietsen dus met ‘fietsvriend’ Bernd afgesproken dat we de tocht gezamenlijk gaan fietsen ergens tussen de groep sportief en recreatief.
Zo gezegd zo gedaan, zaterdag morgen aangekomen bij het Molke zit Bernd al op hete kolen want de groep sportief is al vertrokken en alleen de ‘oudjes’ van de TCR  P2 zitten nog lekker koffie te drinken. Aangezien ik s’morgens ook niet erg vlot ben pak ik ook nog even een lekker bakje koffie en besluiten we om dan na de groep recreatief van Wim Nooteboom en Bart Scholten te vertrekken.
Eenmaal bij de start blijkt dat de groep zo groot is en wordt er besloten  om de groep te splitsen.
Op dat moment komt de vraag of ik als reserve toerleider aan wil sluiten en krijg ik het daarbij behorende windjack aangereikt. We sluiten dan aan bij de groep van Bart als laatste rijder en vertrekken vanaf het Molke richting het geweldige mtb parcours bij Rijssen, hier kom ik tot ontdekking dat het windjack goed isoleert want krijg het direct al behoorlijk warm, dit kan natuurlijk aan meerdere factoren liggen (het tempo van Bart, mijn conditie of tocht teveel kleding).
Als we de mtb route in Rijssen op draaien komen we de eerste verstekelingen al tegen, deze vonden de route zo mooi en zijn bij de  oude steenfabriek rechts af geslagen om hem nogmaals te fietsen! Met een groep van ca 13/14 personen vervolgen we onze weg bij camping de Bovenberg halen we de groep van Wim in die hoofdzakelijk alleen uit TCR leden bestaat. Wij fietsen met onze gemêleerde groep met 2 Brabanders uit de buurt van Wanrooij, 2 jongens uit Rijssen en de verstekelingen richting Toontje in Holten, onderweg pikken we nog wat meer deelnemers op en bij Toontje aangekomen is de groep behoorlijk gegroeid. Na de koffie en de aangeboden versnaperingen besluiten een aantal deelnemers om op eigen gelegenheid verder te fietsen en gaan we met een afgeslankte groep de Holterberg in. Ook dit obstakel nemen we in een mooi tempo en al snel komen we bij de tweede verzorgingspost aan, snel gevolgd door de groep van Wim Nooteboom.
Daar krijgen we de vraag van Gardus of hij met ons mee mag, ik geef nog aan dat we daar even over moeten stemmen maar het kwaad was al geschied, we vertrekken nu met een man meer  richting de Hellendoornseberg en hier blijkt al snel dat de rust en discipline in de groep is verstoord, twee keer afwijken van de route door het afleiden van onze toerleider en ook nog een lekke band.
Bernd en ik besluiten de route te volgen en laten de groep even voor wat het is, niet wetende dat ze een lekke band hadden.
Na de steile klim op de Hellendoornseberg wachten we op de groep van Bart, maar dit duurt wel heel erg lang en van een aantal voorbij gangers krijgen we dan te horen dat ze een lekke band hebben en dat nu Gardus wel goed van pas kwam als meester monteur/bandenplakker.
Inmiddels is de groep van Wim al lang richting de lemelerberg vertrokken en besluiten Bernd en ik dit ook maar te doen.
Nog even halverwege de Lemelerberg even buurten bij een collega die druk is met de bouw van een landhuis aan de route  om vervolgens onze reis te vervolgen richting de derde verzorgingspost.
Ik begin onderhand me toch een beetje zorgen te maken voor wat betreft mijn gesteldheid want ik moet op de Lemelerberg telkens Bernd laten gaan die deze zomer veel km heeft gemaakt en een superconditie mee heeft genomen uit de Eifel.
Gelukkig daar is dan eindelijk de camping op de lemelerberg met de verzorgingspost van de organisatie.
Ik besluit om me vol te gieten met cola (snelle suikers), mars en stroopwafels.
De groep met Bart Scholten arriveert nu ook bij de verzorgingspost en ik we sluiten weer aan bij de groep en nemen de verhalen van Gardus op de koop toe. De verzorgingspost heeft mij goed gedaan en voel me weer een stuk beter als het eerste stuk op de Lemelerberg. We vervolgen onze weg met nog wat venijnige klimmetjes en komen bovenop de Lemelerberg de T2 achterop, die uit staan te hijgen van de klim naar de top.
We dalen vervolgens af over de harde weg richting Lemele en hier blijkt weer dat onze toerleider wordt afgeleid en weer dreigen van de route af te wijken. Na een kleine correctie gaan we dan toch maar over de zandpaden onder aan de en vervolgen onze route terug richting Hellendoorn.
Op een pad door een weiland ziet Rudi Weghorst een zwart gat en bedenkt zich geen moment en trekt aan de noodrem met als gevolg dat Frans Heering bovenop hem knalt, de rest kan nog net op tijd remmen om een kettingbotsing te voorkomen. Het gat viel achteraf wel mee, het was een opgedroogde kuil in de weg.
Bij Frans Heering beginnen nu toch de km te tellen en bij de diverse beklimmingen die volgen heeft hij last van opspelende kramp verschijnselen. Maar Frans is een doorbijter en we vervolgen onze weg richting de camper van de sponsor Waypoint om hier nogmaals de nodige voedingselementen tot ons te nemen voor het laatste stuk.
Nog even over de berg richting Nijverdal met als toetje een mooie maar tevens ook gevaarlijke afdaling, komen we allemaal veilig onder aan de berg en rijden we met de groep met nu een flinke tegenwind door het buitengebied van  Nijverdal.
Bij de meeste beginnen nu de km te tellen en er wordt minder gepraat wat als voordeel heeft dat we rustig de route kunnen volgen over de graffelpaden door de buitenwijk van Nijverdal (Bernd haalt hier nog een pr’tje op HK) en nog wat zandpaden in de buurtschap Zuna, richting ons einddoel het hoofdkantoor van Waypoint fietsen voor de welverdiende trofee (de bidon).
Daarna richting het Molke voor de welverdiende pasta en de goudgele rakker.
Hier nemen we afscheid van onze brabanders en bedanken Bart voor de goede begeleiding van deze dag.
Organisatie en sponsors super bedankt voor deze goed verzorgde en mooie ATB Marathon, op naar volgend jaar.
En volgende week natuurlijk afkicken met de Novon ATB tocht (wat km betreft)!

Verstuurd: 11-10-2015 20:38

Gelezen: 102