Van: Rene Lammertink

De afgelopen weken hadden we het met een aantal Enternaren wel een beetje gehad met ons standaard zondagse rondje door de Holterberg. Deze groep TCR-leden rijdt al langer dan TCR bestaat gedurende de wintermaanden op zondagmorgen door de Holterberg. Dit mag tegenwoordig alleen op persoonlijke titel, dus daar zijn we veroordeeld tot het rijden van de blauwe route. Vorige week hebben we met een viertal mensen (Bennie Ezendam, Johan Braamhaar, Bennie te Wierike en ondergetekende) de Bentheimer Waldtocht  gereden. Een prachtig evenement, prima georganiseerd en 1400 deelnemers.

Vanmorgen hadden we het plan opgevat de Wilgenweard Wintermarathon te rijden met start en finish in Lemelerveld. Met recht een marathon, want de kortste afstand is 55 km, verder zijn er routes van 75 en 100 km. Het lijkt dus een beetje op de plannen die we hebben met de MTB-tochten binnen de Theo de Rooij Classic.

Dit keer zijn we met zijn tweeën, Bennie te Wierike en ondergetekende. We hebben de bus ingeladen en arriveren rond 08.45 uur in Lemelerveld. Het weer is fantastisch voor deze tijd van het jaar. Bij de sportvelden is het al druk. Inschrijven met Scan and Go is de standaard blijkt, het overgrote deel schrijft tegenwoordig op deze manier in.
We besluiten ons maar even niet te wagen aan de langere afstanden en kiezen voor de 55 kilometer. De tocht belooft voor 95% over onverharde paden te gaan, maar daar lijk het de eerste kilometers niet op. Bij de Lemelerberg wordt het echter goed gemaakt, prachtige singletracks en veel klimmen en dalen. We hebben de vaart er lekker in.  De nieuwe 29-er doet het goed en ook de spinning lessen hebben hun effect op de man erop. Het betekent wel veel inhalen, maar dit is op enkele stukken nu goed te doen, ondanks de drukte.
De pauze is slim ingericht, deze is naast de ons zeer bekende locatie de Nieuwe Brug  en de lussen zijn zodanig gepland dat de pauzes allemaal daar zijn. Op de 55 kilometer zijn dit 2 pauzes, voor de 100 km loopt dit op tot 4 pauzes De verzorging is goed met naar keuze warm of koud drinken en er is keuze uit bananen, broodjes en stroopwafels. Na de eerste pauze steken we de N347 over en rijden richting Beerze. Het parcours wordt hier wat vlakker, maar we blijven onveranderd in de bossen. Bij Junne volgen we een vrij technisch pad langs de Vecht en draaien dan de bossen weer in. Daar zien we  plotseling een fietser op de grond liggen, gevallen en buiten bewustzijn. Over de kop geslagen zo lijkt het. Hulp moet worden ingeschakeld. Er meldt zich een fietser met een EHBO-diploma die zich over de gewonde ontfermt, die ondertussen weer bij kennis komt. We bellen 112, iemand met een GPS heeft de coördinaten, anderen waarschuwen andere fietsers en kijken waar de ambulance bij ons kan komen. Het loopt allemaal rustig, soepel en snel. De ambulance is snel ter plaatse en we besluiten daarna weer verder te gaan. De tweede pauze volgt nu al snel. We volgen daarna nog even de route, maar het is al laat geworden ondertussen en een ontbrekend lintje doet ons besluiten nu de kortste weg naar Lemelerveld te nemen. Dat is nog even kop over kop harken met de wind pal tegen.
Op de terugweg zien we rond Hellendoorn nog verschillende keren MTB-ers op de 100 km route, die volledig met lintjes is uitgezet.
In de auto evalueren we de tocht nog even. Het viel ons op dat we geen enkele bekende hebben gezien. Deze langere tochten lijken een breder publiek te trekken en uit het hele land. Iets wat we ook in onze Theo de Rooij Classic hebben ervaren het afgelopen jaar.
Dit was dan het winterseizoen. IJs en weder dienende volgende week weer op de racefiets het zomerseizoen in.

Met vriendelijke groeten,

René Lammertink

Gelezen: 34