Naam toertocht: Zwolle
Datum: 14-09-2019
Auteur: Redactie
Toerleider(s): Erik Borghuis
Groep: T3
Strava link:
Aantal KM: 125
Aantal leden: 21‘Wielrenners, ik hekel ze! Ze gedragen zich alsof de ganse weg van hen is, waarbij ze elk verticaal obstakel beschouwen als de denkbeeldige meet van hun achteloze gejakker. Sinds een paar van zulke aanvaringen moet ik gewoonweg niets van ze hebben. Bah!’
Zonder enige aanleiding en al helemaal geen blad voor de mond vult deze niet aflatende, vleesgeworden rancune jegens de zo gedoopte Strava-racer het daarvoor nog zo vreedzame terras van onze Zwolse koffiestop. Zijn live-publiek? Een muur van tot dan toe goed gemutst blauw-geel. Gelukkig lijkt de openlijke bitterheid bij het gros geeneens door te dringen. Op eentje na. Diegene kan het maar moeilijk verkroppen en plein public aan te schandpaal genageld te worden. Onder het mom incasseren en ventileren kun je aanleren, maar bovenal vol overtuiging dat elk verhaal twee kanten kent, weerklinkt het pleidooi dat niet alle wielrenners over hetzelfde carbon geschoren kunnen worden. Met een pedagogische ‘Wij zijn een ploeg die wel degelijk keurig is opgevoed’ wordt meneer zuurpruim op z’n plek gezet. Debat gesloten, zand erover en met arm- en beenstukken in de tuk wordt de tweede helft afgetrapt. Maar niet voordat we door de ober worden teruggefloten met de mededeling dat sommigen nog niet hebben betaald. Oeps…
Met een felle nazomerzon in de rug en een graad of twintig wordt koers gezet richting thuishaven Rijssen. Geen haai die nog kraait naar hetgeen zich zonet heeft afgespeeld. Of schijn bedriegt? T3 lijkt namelijk geenszins meer op het T3 van vóór de koffiestop. Er broeit iets onder de gelederen. Zo merkbaar was het nog nooit. Het eerder zo geoliede tempo kakt in, het ge-jojo maakt een gehekelde comeback. 30, 27, 32, 29, 34 km/h… Zij met een geijkte teller op het stuur krijgen de bewijslast op een elektronisch presentblaadje aangereikt. Ikzelf daarentegen voel het in de benen. Vinden-ze-niet-leuk.
We doorkruisen Stadshagen en kronkelen langs de mooiste vinexplekjes en -stekjes. Ook het forenzenleven is intussen ontwaakt en geniet, al evenzo actief dan wel ontspannen, van de laatste zomerstralen. Het is een gezellig schouwspel om rekening mee te houden als denderende trein van een meter of dertig, voorzien van nieuwe energie. Of moet ik schrijven opgekropte energie?
Stopborden worden prompt genegeerd, verkeersregels te pas en te onpas aan de laars gelapt. Een nauwe doorgang op een toch al smal fietspad lijkt louter nog te worden gezien als een uitgelezen kans om te demarreren en het eigen ego te strelen. Blinde bochten worden ingedoken en aangesneden als Nibali op zijn best. Ook die auto of fiets van rechts moet nu maar even wachten… De verbale taal van omstanders dat hierop – terecht – volgt kan echoën via het staal van de oude spoorbrug wat het wil, T3 is al lang met de zomerzon vertrokken. Niets ontziend.
Zelfs de achterban(d) van saamhorigheid loopt langzaam leeg. Een actie die niet onopgemerkt blijft wanneer er een aantal keren gekluund moet worden over de nagelnieuwe klinkerweg waaraan het Raaltese kinderparadijs Flierefluiter huist. Een ploegmaat verstapt zich in het mulle zand en is genoodzaakt te lossen. Op het moment van dit schrijven wordt nog altijd afgevraagd of zijn ploeggenoten de arme ziel enige tijd hebben moeten missen op kop. Bezorgde blikken over een schouder waren in elk geval ver te zoeken. Nog maar te zwijgen over de schoonheidsprijs.
Het liep niet. Niet zoals het doorgaans loopt. Niet zoals het de 75 kilometers voor de koffiestop liep. Niet zoals het eigenlijk altijd zou moeten lopen. Waar het misging? Zeg het maar. Het enige dat mij nog steeds door het hoofd spookt is die onverbloemde betutteling eerder op de dag. Zoals zo vaak zal de waarheid ervan ergens in het midden liggen.
Eerst dacht ik nog: moet je op zoiets reageren?
Echter, een deel van de ondertoon vond ik genoeg om er wel iets over te schrijven.
Voor nog minder sta je tegenwoordig als hoofdpersoon in het programma “opsporing verzocht”.
Dus: na lang- breed- en intensief speurwerk ben ik achter de naam van “Oeps….” gekomen.
En de naam is: …….spanning opvoeren……….Bertie Braamhaar.
Dat deze boosdoener reeds van de fiets was gestapt voordat de ober ook maar iets had gezegd,
geeft de dader geen verzachtende omstandigheid leidend tot clementie.
Dit gedrag hoort niet, mag zich niet voordoen en wat erger is: de TCR wordt er voor aangekeken.
Toch zal ik niet voorstellen tot het hergebruik van een surrogaatuitvoering, waarmee de Franse
Revolutie in 16-10-1793 werd beslecht, door Marie-Antoinette 25 cm. korter te maken (guillotine).
Deze pensionado wilde zeker nu reeds uitproberen of zijn opkomst zijnde pensioenkorting,
op deze manier te compenseren valt.
Het is een verderfelijk gedrag en moet direct de kop ingedrukt worden.
Even tot rust komen.
En toch probeer de oprechte intenties van de auteur te respecteren.
Daarbij volg ik echter wel de lijn van Rob Smit en anderen.
Samengevat redactie: tenzij ik nog niet alles weet, anders: niet voor herhaling vatbaar!
En aan alle toerleiders van de TCR: jullie zijn en blijven: fantastisch.
Ik kijk alweer reikhalzend uit naar de rit van overmorgen, met toerleiders.
Eerst aanstaande vrijdagavond (21 sept.) weer het exacte westen meemaken (zonsondergang)
Met groet,
b.b.
Erg, erg jammer dit.
En ik baal hiervan, want op deze manier gaat dit ten koste van mensen/fietsmaten. Waarom een discussie op deze manier: anoniem en op de website? Waarom komt de anonieme schrijver en fietsmaat er niet mee op T3-app, zodat we daar als groep de discussie kunnen hebben. Nog beter natuurlijk in een gesprek, en misschien moet dat maar georganiseerd worden in ons Toerhuis. Afgelopen zaterdag hebben we een prachtige tocht gefietst: dank Erik voor je inspanningen als toerleider. Natuurlijk zijn er altijd punten die beter kunnen, maar dat is elke zaterdag. We fietsen met elkaar met hetzelfde doel: lekker fietsen en genieten en zorgen dat we weer veilig terugkomen in Rijssen. Als er iets niet goed gaat onderweg, moet dat bespreekbaar gemaakt worden, zodat de toerleider, en de groep, dat zo mogelijk direct op kunnen pakken. Dan is het TCR-waardig: samen uit, samen thuis. Het beeld dat nu geschetst wordt van de tocht van afgelopen zaterdag is voor mij, en vele T3-rijders met mij, niet herkenbaar en ook onterecht zolang ik niet het verhaal erachter weet. Daarom mijn voorstel om het gesprek te regelen en aan te gaan.
Erg, erg jammer dit.
Gezien de grote hoeveelheid unieke lezers van dit verslag, heeft het blijkbaar de aandacht. De schrijver heeft gevraagd om zijn naam niet te vermelden. Het gaat om de inhoud en niet om de bron. De schrijver wil graag de klok luiden, en niet als kop van jut fungeren. Het is leden vrij om te reageren, je bent er mee eens, je brengt nuances aan en je vraagt je af wat de schrijver bewogen heeft om dit stuk te laten plaatsen. Juist door de schrijver niet te kennen, lees je het stuk zonder door de ogen van de schrijver te lezen. Nogmaals, het gaat om de inhoud, die is niet persoonlijk, maar om de beleving van de schrijver.
Namens de redactie
Eric Harbers
Gerrit Wessels
Jan. De discussie begint wel vervelende vormen aan te nemen. Nu zijn we al een goede toerleider kwijt omdat er een kritisch stuk wordt geschreven zonder naamvermelding.
Als je niet begrijpt waarom we groepen splitsen dan moet je eens zoeken naar ons veiligheidsplan op de website. Als je dat gelezen hebt dan begrijp je hopelijk waarom we in twee groepen rijden. Begrijp je het dan nog niet dat wil ik dat best eens weer uitleggen tijdens een clubavond of zo.
Henk, dat er gesplitst wordt bij meer dan 16 is duidelijk. Hoe kleiner de groep, hoe minder kans op ongelukken. Wat niet wordt begrepen is, dat er niet zo nu en dan, maar altijd in 2 groepen wordt gereden en soms nog hard ook, waarom niet 2 aparte groepen zoals een paar jaar terug ? De verschillen zijn blijkbaar groot en op het eind schuift alles bij elkaar en wordt gekeken wie het eerst in Rijssen is en wordt de toerleider zonder bedanken gepasseerd. Wellicht ligt hier nog wat werk voor het bestuur. Voor mij einde discussie, wel goed dat iemand er eens iets van zegt.
Erik, de toerleider, oprecht knap dat je de 21 kikkers in het slootje hebt kunnen houden en laat je niet afschrikken door een verslag wat kritisch van toon is. Zoals je zelf al aangeeft, het is niet eenvoudig als er ook nog eens flinke niveau verschillen zijn. Dan ook nog opgedeeld in 2 groepen, Waarom de T3 altijd in 2 groepen wordt gesplitst, is een raadsel van het bestuur, het waarom ?
Dag allemaal. Ik heb het verhaal gelezen. Vindt het een heel warrig verhaal zonder kop of staart. Volgens mij wordt dit verhaal verkeerd begrepen en is er niets aan de hand. Schrijver aub meld je en praat dit verhaal uit de wereld!
Zie hierbij met name de contacten op de App!
Schrijver bedankt voor jouw zienswijze.
Aangezien er geen invertogen woord wordt gesproken over de toerleider voel ik mij toch aangesproken. Vooral omdat ik voor de vakantie nauwelijks mee heb kunnen doen. En totaal niet weet wat er in de groep speelt.
Het stemt mij tot nadenken of alle inspanningen om de diverse keren dat ik deze route verkend heb het wel waard zijn om mij volgend jaar weer als toerleider aan te melden.
Ik sluit bij Annelies aan. Het heeft effect gehad schrijver.
Ik kijk terug op een route waarbij veel leden op plekken kwamen die ze niet eerder hebben gereden. Het was schitterend weer. En als toerleider ben ik altijd opgelucht dat er geen ongelukken zijn gebeurd.
Het is niet gemakkelijk om 21 kikkers in een kruiwagen op een veilige manier over de weg in de goede richting te loodsen. Met het nodige niveauverschil heb ik geprobeerd rekening te houden door regelmatig door te draaien.
Ik zeg meld je aan als toerleider dan kan ik het stokje met een gerust hart overgeven.
Een goede evaluatie is op z’n plaats en tijdvoor het het winterseizoen.,
!!
Bedenk voordat je een verhaal plaatst altijd wat je doel ermee is. En waarom nu niet de naam van de schrijver erbij?
Eens Annelies